Moje dziecko w przedszkolu, czyli o tym, jak rozumieć i wspierać dziecko w procesie adaptacji.

 Adaptacja dzieci do przedszkola

      Od trzeciego roku życia zaczyna się okres zwany przedszkolnym. Znaczna liczba dzieci po ukończeniu trzech lat zaczyna uczęszczać do przedszkola. W czasie zapisów dzieci rodzice często zadają pytania: Co dziecko idące do przedszkola powinno umieć?, Na ile musi być samodzielne?... Pytania te można sprowadzić do jednego – kiedy dziecko osiągnie dojrzałość przedszkolną?

• Zdaniem psychologów dojrzałość przedszkolna jest równoznaczna z osiągnięciem takiego stopnia rozwoju fizycznego, umysłowego oraz społeczno–emocjonalnego, jaki pozwala mu na pozostanie kilka godzin codziennie pod opieką personelu przedszkola i współuczestniczenie w zajęciach tam prowadzonych.
• Wyrazem adaptacji małego dziecka do przedszkola jest umiejętność zaspokojenia w tym środowisku potrzeb własnych oraz zdolność do spełniania stawianych wymagań.
• Dzieci przychodzące do przedszkola znacznie różnią się między sobą poziomem zdolności przystosowawczych. Część z nich adaptuje się do przedszkola łatwo, ale są też dzieci mające duże problemy z adaptacją.
• Niejednokrotnie już w pierwszych dniach września rodzice z przerażeniem patrzą jak dziecko rozpaczliwie broni się przed pozostaniem
  w przedszkolu – w obcym miejscu, bez bliskich sobie osób.
• W tym momencie zaczyna się trudny okres dla dzieci i rodziców. Aby temu zapobiec należy już wcześniej rozpocząć przygotowania dziecka do roli przedszkolaka.
• Włączenie najbliższych osób w poznawanie przez dziecko nowego środowiska wychowawczego ułatwia mu nawiązanie kontaktu z nauczycielami, rówieśnikami, poznanie otoczenia materialnego, funkcji pomieszczeń w warunkach komfortu psychicznego, a tym samym poszerza jego możliwości rozwijania aktywności poznawczej i społecznej.
• W tym czasie dziecko zyskuje poczucie bezpieczeństwa nie tylko przez fizyczną bliskość osoby bliskiej w przedszkolu, ale też poprzez zdobywanie informacji od kogo może oczekiwać pomocy. Wcześniejszy kontakt przedszkola z rodziną dziecka ukierunkowuje oddziaływania na poszerzenie poczucia niezależności u przyszłego przedszkolaka poprzez rozwijanie jego umiejętności samoobsługowych.
• Dziecko, które umie się samo obsłużyć np. przy stole czy w łazience, nawet w niewielkim stopniu, nie czuje się bezradne i uzależnione od innych. Poprawia się jego obraz własnej osoby, łatwiej mu wówczas otworzyć się na innych.
• Umiejętności te nabywa dziecko w rodzinie poprzez ćwiczenie, a zabiegi wychowawcze rodziców połączone z poradami nauczycieli, odpowiednio wcześnie zastosowane przyczyniają się do usamodzielnienia przyszłych przedszkolaków.